باران

چه می شود ،

دل کندنِ قطره از خانه ی خود ؟

چه می شود ،

خانه ی باران ویران می گردد

و باران

بی امان بر سر زمین می ریزد ؟

شاید بغض یک ابر

با دیدن سرخیِ یک جوی

بر زمین افتاده های مظلومان

شاید سیاهی های درون انسان

برای برگشتن به معصومیت از دست رفته شان

یا شستن اشکی از روی گونه ی کودکی

کنار پیکر پدر یا مادرش

نمی دانم ؟

اما هرچه هست می دانم

تا دلی نشکند فرو نمی افتد

ابر باشد با قطره ای

چشم باشد با اشکی ...

: حسین قاسمی _ رسا "